Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Λίγη Γκρίνια

Σήμερα τίποτα δεν πάει καλά!! Τα νεύρα μου! Το internet για κάποιο περίεργο λόγο δεν δουλεύει σωστά. Είναι πιο αργό και από το replay! Η μετάδοση του ημιτελικού χάλια! "Μαύρισε η οθόνη σε όλη την Ευρώπη." έλεγε ο τίτλος στη τηλεόραση! Το rapidshare μου έκανε νάζια σήμερα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω uplpoad τη σημερινή λίστα! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά άρχισαν και επισήμως οι φωτιές/εμπρησμοί!

Ας πάω όμως στο θέμα μου. Οκ δε λέω γκρίνια ήταν και το παραπάνω αλλά αυτό που ήθελα να πω είναι το εξής παράπονο. Βλέπω διάφορες τηλεοπτικές σειρές, αμερικάνικες κυρίως, και μου την δίνει πολύ άσχημα που ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ οι ηθοποιοί σε ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ τις σειρές έχουν πράσινα ή μπλε μάτια. Υπάρχουν τύποι με καστανά ή μαύρα μάτια, δε λέω αλλά αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Μου θυμίζουν εκείνο το αστείο που λέει ότι σε κάθε teen movie πρέπει μέσα στο cast να υπάρχει και ένας (και μόνο ένας) μάυρος ηθοποιός ή αλλιώς ο γνωστός και ως token black guy! Ε, έτσι και με τους ηθοποιούς με μη πρασινογάλαζογκριζομελοπορδοροδοκόκκινα μάτια! Είναι οι token brown-eyed actors. Σε μια σειρά μάλιστα, στο Battlestar Galactica, έχω την αίσθηση ότι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες, ο Admiral Adama, ενώ δεν έχει στην πραγματικότητα μπλέ μάτια του έχουν βάλει φακούς επαφής!!

Παραθέτω την παρακάτω εικόνα για να δείτε και να μου πείτε τη γνώμη σας.



Ίσως να μην φαίνονται τα μάτια του τόσο καλά αλλά μου φάνηκε αστεία η εικόνα και την βάζω anyway. (Αυτά τα greekenglish είναι σιχαμερό κατάλειπο της σχολής μου, αλλά 4 χρόνια τώρα έχουν μπει στο πετσί μου.)

Για σήμερα λοιπόν είχα σκοπό να μοιραστώ μαζί σας την περίφημη πλέον λίστα με θέμα διάφορα συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά. Επειδή όμως δεν κατάφερα να κάνω upload την ίδια τη λίστα, θα παραθέσω μερικά likns από το youtube, τα οποία υπό κανονικές συνθήκες 8α αποτελούσαν το υστερόγραφό του προγραμματισμένου post.

Hannah Fury η πρώτη κυρία της παρέας. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλά για την κοπέλα. Ένα album της μόνο έχω αλλά μου είναι αρκετό για να πω ότι η φωνή της μου αρέσει πολύ.


Rasputina. Μία παρέα από κυρίες. Είναι ένα τρίο ή quarteto,δεν θυμάμαι, που παίζουν ένα περίεργο μίγμα gothic, dark cabaret και punk μουσικής με κλασσικά όργανα, τσέλο, βιολί, κόντραμπάσσο κτλ. Αποτέλεσμα ένας αρκετά σκοτεινός και βαρύς ήχος. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσουν όλα κομμάτια τους, αλλά σίγουρα το παρακάτω είναι από τα καλά τους.


Harlequin Jones. Πολύ μου αρέσουν αυτοί οι τύποι. Μαζί με τους Dresden Dolls είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του είδους που λέγεται dark cabaret (πώς λέμε punk revival? ε, εξίσου "εξωτικό" όνομα). Βέβαια ως όνομα έχει κάποιο νόημα γιατί είναι αρκετά διαφορετικός ο ήχος από τα πιο mainstream ήδη. Anyway, αρκετά με τη φλυαρία μου. Απολαύστε:


Για το τέλος σας έχω μια άλλη παρέα κυριών, o Θεός να τις κάνει! Lunachicks λέγονται οι κοπέλες μας. Στην όψη είναι ένα περίεργο αμάγαλμα zombie, drag queen και της πρώτης ξαδέλφης του Marylin Manson. Αλλά ως υπεράνω άνθρωποι που είμαστε (ναι, λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα, πως νομίζεται πηγαίνει 2:35 κι εγώ είμαι ακόμα εδώ?) δεν μένουμε στην εμφάνιση και επικεντρώνουμε την προσοχή μας στη μουσική. Απλή punk rock μουσικούλα, με μια δόση καφρίλας. Παρακάτω βάζω ένα συμπαθητικό τραγουδάκι τους αλλά για μια καλύτερη γεύση ψάξτε το "Edgar" και το "Luxury Problem".


Αυτά από μένα για σήμερα. Ελπίζω να καταφέρω σύντομα να ανεβάσω τη λίστα πού θέλω και να μην καταφεύγω άλλο σε posts της στιγμής (υποκατάστατα ή αλλιώς η 5η δύναμη κατά το μοντέλο των 5 δυνάμεων του Porter !?!?!).

Hope you like it!!

PS: Μόλις συνειδητοποίησα ότι το video των Rasputina που έχω βάλει παραπάνω είναι στην ουσία μονταρισμένο το Blue Orchid από το Get Behind Me Satan των White Stripes!

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

Καινούρια ανακάλυψη!!

Του κουτιού όμως!



Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Yeah Yeah I'm back!

Ναι, είναι αλήθεια. Ένα πληρωμένο τριήμερο σε κάποιο νησί είναι πάντα καλή φάση :p
Μόλις γύρισα λοιπόν από το εταιρικό συνέδριο της εταριάς όπου έκανα την πρακτική μου για τους τελευταίους 3 και κάτι μήνες. Περάσαμε πολύ ωραία!! :D Με εξαίρεση το συνεδριακό κομμάτι του 3ημέρου, που ήταν κάπως .... εχμ .... καταλαβαίνετε, τις υπόλοιπες ώρες περάσαμε πολύ ωραία, όντας τελείως χαλαροί και χύμα απαλλαγμένοι από κάθε τυπικότητα και κάθε είδους "επαγγελματική" συμπεριφορά.

Για σήμερα έχω ένα τραγουδάκι από ένα σχετικά γνωστό συγκρότημα τους Flaming Lips. Έχουν ενδιαφέρον ήχο αν μη τι άλλο, σε ορισμένα μάλιστα κομμάτια τους έχουν ομοιότητες και με τους Cloud Cult που είχα αναφέρει σε προηγούμενο post. Το Yeah Yeah Yeah Song είναι τραγουδάκι που μου αρέσει τις τελευταίες μέρες.

Hope you like it!

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Της Στιγμής

Με αυτά τα posts της στιγμής αρχίζω και επαναλαμβάνομαι φοβάμαι. Να με συμπαθάτε. Είναι άτιμο πράγμα αυτή η "στιγμή" όμως. Ώρες ώρες έχει μια περίεργη μαγεία. Σε ταξιδεύει, σου φτιάχνει τη μέρα (ή τη νύχτα). Μετά από μια μέρα στη θάλασσα λοιπόν, και μια σύντομη βραδυνή έξοδο, γύρισα στο σπίτι όπου και έκατσα να ακούσω λίγη μουσική (οκ, πολλή το παραδέχομαι). Την ακρόαση αυτή τη συνόδευσα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, παρέα με ένα αρρωματικό κερί υπό τη θέα του σχεδόν γεμάτου φεγγαριού. Τίποτα το ιδιαίτερο. Όχι περίεργες και πολύπλοκες σκέψεις. Μόνο η μουσική, το φεγγάρι, το κρασί κι εγώ. Τετραμελής παρεϊτσα, ήσυχα κι ωραία. Ώσπου κάποια στιγμή έπαιξε το παρακάτω: Prince & The Revolution - Purple Rain. Και ξαφνικά η μαγεία μπήκε στην παρέα. Παλιό κι αγαπημένο τραγούδι από τα πιο γνωστά του Prince, μου θύμισε τα σχολικά μου χρόνια. Και ενώ οι σκέψεις μου δεν άλλαξαν. Ο περίγυρος έμεινε ίδιος με το τραγούδι αυτό ξαφνικά έστω και στιγμιαία άλλαξαν όλα στο δωμάτιο μέσα.
Ίσως ακούγονται περίεργα όλα αυτά αλλά κάπως έτσι μου φάνηκε ότι έγινε... Ακούστε το τραγούδι και μπορεί να με κατανοήσετε.

Hope you like it!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Της Στιγμής

Υποτίθεται ότι η επόμενη playlist που θα έκανα upload θα είχε ως θέμα συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά. Για κάποιο λόγο όμως δεν μπορώ να αποφασίσω ποια κατεύθυνση να ακολουθήσω με τη λίστα αυτή. Ένα από τα συγκροτήματα που σίγουρα θα είναι μέσα είναι οι The Kills. Πρόκειται για ένα indie rock συκρότημα (δίδυμο στην ουσία) που φέτος κυκλοφόρησε το 3ο του album.

Το πρώτο τραγούδι που θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας είναι το Getting Down.
Συγκεκριμένα θα ήθελα να παραθέσω τους στίχους (for whom it may concern :p):
"Here's a message from my old coat pocket
My spirit's alive,
I want you to know"

Little known fact: Η τραγουδίστρια του συγκροτήματος Alison Mosshart(aka VV) έχει κάνει τα φωνητικά στο Meds των Placebo. Διάλεξα να βάλω αυτή τη live εκτέλεση καθώς το video clip είναι χιλιοπαιγμένο πλέον.

Songs to check out: Last Day of Magic, Alphabet Pony και τα 2 από το album Midnight Boom

Hope you like it!

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Πρωί πρωί με την αυγούλα

Ναι, για ακόμα μια φορά ξημέρωσα ακούγοντας μουσική. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες μέρες ακούω μουσική σαν τρελός. Πολλά καινούρια πράγματα και πολύ λίγος χρόνος για να τα ακούσω. Τι μπορεί να ακούει κάποιος στις 5:45 το πρωί;

Cinema Strange - Moundshround

Μόλις κατέβασα τη δισκογραφία τους και δεν κρατήθηκα. Έπρεπε απλά να την ακούσω :p Με το πρώτο άκουσμα το συγκρότημα ξεχωρίζει σίγουρα καθώς έχει έναν τουλάχιστον ιδιαίτερο ήχο. Είναι ένα περίεργο μίγμα punk και gothic μουσικής με έντονα σκοτεινή ατμόσφαιρα, που άνετα θα μπορούσε να αποτελεί soundtrack σε κάποια ταινία του Tim Burton. Αυτό που τους έκανε γνωστούς ήταν τα "θεατρικά" τους live, όπου πολλές φορές το συγκρότημα πλαισιώνεται από ένα θίασο 12 ηθοποιών. Αναμφίβολα, δεν είναι μουσική για όλες τις ώρες και για όλα τα γούστα, αλλά σίγουρα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

After Hours

Μόλις γύρισα από μια βόλτα για ποτό στη ταράτσα του Marabu. Ωραία ήταν. Γυρνόντας όμως ένοιωσα την ανάγκη να κουνηθώ λίγο, αυτή τη φορά λόγω της μουσικής και όχι του σεισμού.

Steve Lawler - Courses For Hourses (Original Mix). Με αυτό το κομμάτι ικανοποίησα κάπως την ανάγκη μου.

Steve Lawler - Courses For Hourses (Original Mix)

Αν και δεν συμβαδίζει και τόσο με το πνεύμα των υπόλοιπων κομματιών θεώρησα ότι αξιζε η παρασπονδία.

Hope you like it!

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Της Στιγμής

Σήμερα, με τη συνοδία μουσικής και κουνημάτων (λόγω σεισμού) αποφάσισα να αναβάλλω όλες μου τις υποχρεώσεις και να χαζεψω στο internet. Χαζεύοντας λοιπόν, βρήκα αυτή την πολύ όμορφη εικόνα:

Ταυτόχρονα έτυχε να ακούω αυτούς τους στίχους:
"And you're singing the songs
Thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
Where you gonna go? Where you gonna go?
Where you gonna sleep tonight?
Where you gonna sleep tonight?"

Πρόκειται για το This is the Life της Amy McDonald. http://www.youtube.com/watch?v=c6MRYLWJb1o

Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να πω σήμερα πέρα από το να μοιραστώ αυτή την εικόνα και το τραγούδι. Καλό απόγευμα!

Hope you like it!

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Λίγη γκρίνια

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους. Ναι, το καλοκαίρι μας μπήκε και επίσημα πλέον. Και τι καλύτερο για το ξεκίνημα ενός νέου μήνα από λίγη γκρίνια;

Μου τι σπάει πολύ αυτό το κόλλημα που έχουν οι γονείς να κουβαλάνε όλη τη φαμίλια σε "οικεγενειακές" εκδηλώσεις μακρυνών συγγενών που ούτε καν τους ξέρεις. Με τα πολλά σε καταφέρνουν να πας, να δείξεις σε όλους τι φοβερή οικεγένεια έχουν φτιάξει οι δικοί σου. Κάνει λοιπόν, 30+ βαθμούς ζέστη. Τι πιο λογικό λοιπόν από το να ντυθείς καλοκαιρινά. Σκέφτεσαι αφού πάω που πάω, να είμαι άνετα τουλάχιστον. Αλλά ΟΧΙ!! "Δε χρειάζεται να σου υπενθυμίσω ότι η βάφτιση είναι επίσημη εκδήλωση ε;", "Όταν οι άλλοι είναι ντυμένοι με τα 'καλά' τους και εσύ έρχεσαι έτσι (δείχνοντας ευγενικά το ντύσιμο σου), είναι σα να τους σνομπάρεις!". Μήπως, λέω μήπως το γεγονός ότι έρχομαι με το ζόρι ούτως ή άλλως λέει κάτι από μόνο του; Εντάξει, για να είμαι δίκαιος δεν είναι ότι υπάρχει σνομπ διάθεση έναντι των συγγενών απλά μια προτίμηση στο να ακολουθήσω το δικό μου πρόγραμμα και όχι να ξοδέψω ένα Σάββατο απόγευμα γνωρίζοντας συγγενείς ηλικίας 40+, που ενδεχομένως δεν θα ξαναδώ ποτέ. (Ναι, όπως όλοι καταλάβατε πήγα σε μια βάφτιση χθες...)

Με αυτά και μ'εκείνα πας στη βάφτιση, όντας πλέον με το γαμπριάτικο κουστούμι, προκειμένου να μην προσβάλλεις τους συγγενείς και κυρίως τα τύμπανα των αυτιών σου από την ακατάπαυστη γκρίνια! Το είχα σκεφτεί και πιο παλιά αλλά χθές το σιγούρεψα. Το πιο δύσκολο κομμάτι της βάφτισης είναι το ντύσιμο του βαφτισμένου, πλέον, μωρού. Το παιδί όπως είναι λογικό έχει φάει τη φρίκη του με τα φώτα και τα φλάς και όλο τον κόσμο να του λέει "Πού είσαι βρε; Πού είσαι;". Τι θες κυρά μου;!;! Εκεί είναι δεν το βλέπεις;!;!;! Πάνε λοιπόν, μετά από όλο αυτό να του βάλουν τα καλά τα ρούχα τα βαφτιστικά, που κοστίζουν και μια περιουσία αλλά αυτό μάλλον τυχαίο είναι. Όπως είναι λογικό πλέον, το παιδί δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει ήσυχο να το ντύσουν και να το χτενίσουν και να το στολίσουν και να το φωτογρφίσουν και να....
Όπως παρατηρούσα αυτή την τραγελαφική κατάσταση, έπιασα τον εαυτό μου να μετράει τα κομμάτια από τα οποία αποτελούταν η φορεσιά του μικρού Αλέξανδρου (Να μας ζήσει το παιδί!!). Έχουμε και λέμε: 1 φανέλα, 1 βρακάκι (εννοείται πανω από το pamper), 1 πουκάμισο, 1 κάτι σαν βράκα ήταν, θα σας γελάσω και δεν το θέλω (σκέφτηκα από μέσα μου ότι τουλάχιστον του φόρεσαν βερμούδα να μην σκάσει από τη ζέστη), 1 παντελόνι από αυτά με τα τιραντάκια που δένουν ψηλά, 1 σκουφάκι που μοιάζει με κουκούλα της ΚΚΚ (αργότερα με πληροφόρησαν ότι αυτό εξυπηρετεί στο να μην λερώνεται το καπελάκι του μωρού απ΄πο τα λάδια), καλά καταλάβατε 1 καπέλο και τέλος 1 γραβάτα!;! ΓΡΑΒΑΤΑ;!;!;! Εδώ δεν φόραγαν οι μεγάλοι γραβάτα, λόγω ζέστης αν μη τι άλλο, και ήθελαν να φορέσουν στο μωρό;! Σύνολο 8 κομμάτια. Να φορέσω τόσα πολλά ρούχα έχω από τότε που πήγα για σκι στις Ελβετικές Άλπεις και διανευκτέρευσα στο βουνό παρέα με του λύκους. Έλεος!!

Ουφ, αυτά είχα να πω! Τα είπα και ξεθύμανα. Α και για να μην ξεχνιόμαστε σας έχω και ένα τραγουδάκι. Είναι από τους Dusty Rhodes και τιτλοφορείται Dear Honey (http://rapidshare.com/files/119270328/15_-_Dusty_Rhodes_-_Dear_Honey.mp3.html). Το τραγούδι αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε δυο πολύ καλές μου φίλες, ξέρουν αυτές....

Hope you like it!