Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

They were here

Θαύμα, θαύμα!! Κατάφερα να κάνω upload και άλλη μία playlist. Τhey Were Here το όνομα αυτής και όπως ενδεχομένως να καταλαβαίνετε από το όνομα, περιέχει κομμάτια συγκροτημάτων που ήρθαν φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Δυστυχώς, αυτοί ήταν εδώ κι εγώ όχι. Είτε λόγω έλλειψης χρημάτων ή παρέας (ή και των δύο) είτε λόγω εξεταστικής και διακοπών. Προσπάθησα να ασχοληθώ με τους λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες από αυτούς που ήρθαν, κοινώς όχι τα μεγάλα ονόματα των συναυλιών. Με αλφαβητική σειρά η λίστα έχει ως εξής:
  1. Digitalism - I Want I Want
  2. Digitalism - Idealistic
  3. Flogging Molly - Another Bag Of Bricks
  4. Flogging Molly - Drunken Lullabies
  5. Gogol Bordello - Mala Vida
  6. Gogol Bordello - Start Wearing Purple
  7. The Gossip - Standing In The Way Of Control
  8. The Gossip - Your Mangled Heart
  9. Patti Smith - Gimme Shelter
  10. Patti Smith - Smells Like Teen Spirit
  11. PJ Harvey - Good Fortune
  12. PJ Harvey - This Is Love
  13. PJ Harvey - You Said Something
  14. Sharon Jones & The Dap Kings - How Do I Let A Good Man Down
  15. Sharon Jones & The Dap Kings - My Man Is A Mean Man
  16. The National - Abel
  17. The National - Baby, We'll Be Fine
  18. UNKLE - Hold My Hand
  19. UNKLE - Keys To The Kingdom (feat. Gavin Clark)
Οι Digitalism είναι ένα δύδιμο Djs από τη Γερμανία. Ξεπετάχτηκαν την ίδια περίπου περίοδο με τους Klaxons (συγκρότημα που κέρδισε το βραβείο Mercury, και ο ήχος τους είναι ένα μίγμα indie rock μουσικής με έντονες ηλεκτρονικές επιρροές). Δεν ξέρω αν αντιπροσωπεύουν κάποια καινούρια τάση που θέλει τη rock μουσική να γλερτάρει έντονα με την ηλεκτρονική, αλλά ο ήχος των Digitalism, τουλάχιστον στα αυτιά μου, έχει έντονη rock προδιάθεση.

Flogging Molly: Μαζί με τους Gossip άνοιξαν τη συναυλία των Offspring. Το είδος Irish Punk σας λέει κάτι; Οι Dropkick Murphy's ίσως; Punk Rockers με βιολιά, μαντολίνα, ακορτνεόν και άλλα "περίεργα" όργανα, τουλάχιστον για punk μουσική. Οι μελωδίες θυμίζουν έντονα τα παραδοσιακά Ιρλανδικά τραγούδια. Οι Molly λοιπόν έχουν Ιρλανδό frontman, 7 μέλη και έδρα το Λος Άνχελες.

Και από punk σε punk. Ukranian Gypsy Punk για τη συνέχεια με τους Gogol Bordello. Από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Συνδυάζουν την τσιγγάνικη μουσική με την punk και την ατμόσφαιρα παλιού cabaret. Στίχος με χιούμορ, ρούχα παρδαλά και τρελό show είναι τα βασικά τους χαρακτηριστικά. Ουκρανοί μεταναστες στην Αμερική ενώθηκαν για να σχηματίσουν αυτή τη θεότρελη μπάντα. Απλά καταπληκτικοί!

Dance Punk, σκέτο punk, ή απλή indie rock μουσική. Διαλέγετε και παίρνετε. Κατά δήλωση του συγκροτήματος, η μπάντα δημιουργήθηκε επειδή πολύ απλά βαριόντουσαν τις ζωές τους (δημιουργική βαρεμάρα λέγεται) με σκοπό να μας κάνουν να χορέψουμε και αν δε χορεύουμε, λέει η Beth (frontman του συγκροτήματος και γνωστή για το τεράστιο μέγεθος της, κοινώς το τρώει το φαϊ της) να κάτσουμε σπίτια μας και να ακούσουμε τον ραδιοσταθμό με τα "oldies". Εμένα μου αρέσουν όμως οπότε τη γλυτώνω την τιμωρία υποθέτω.

Patti Smith. Η αγαπημένη γιαγιά του rock! Το παραδέχομαι δεν είναι καθόλου άγνωστη αλλά της έχω αδυναμία. Μας ήρθε παρέα με τον, εν δυνάμει εγγονό της, Manu Chao. Τα 2 κομμάτια που έχω επιλέξει είναι από το τελευταίο της album, που περιέχει 12 covers σε πολύ γνωστά τραγούδια.

Pj Harvey. Ούτε αυτή είναι άγνωστη αλλά της έχω επίσης μεγάλη αδυναμία. Παραθέτω 3 από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια της. Γράφει τα τραγούδια της, τα παίζει με την κιθάρα της και τα τραγουδάει η ίδια. Pas mal.

Sharon Jones. Η κυρία αυτή μου αρέσει πάρα πολύ. Δεν τη λένε τυχαία "the queen of funk". Ξεκίνησε να τραγουδάει στην εκκλησία της γειτονιάς της ως παραδοσιακή κορασίδα, ενώ αργότερα μετακομίζοντας στο Μπρούκλυν το έριξε στη disco, τη soul, τη funk και τα blues κάνοντας φωνητικά για άλλους καλλιτέχνες των 70s και 80s, χωρίς όμως να αναγνωρίζεται. Έτσι αφού δούλεψε για ένα διάστημα ως σωφρονιστική υπάλληλος (;!;!;!) το έριξε πάλι στα gospel. Όλα αυτά ως το 1996 οπότε και συνάντησε τους Dap Kings και ηχογράφησε 2 - 3 πολύ καλά album. Απολαύστε την!

Οι The National αποτελούν ένα πολύ καλό παράδειγμα ενός σύγχρονου alternative rock συγκροτήματος. Έχουν αρκετά μελωδικό ήχο και ορισμένα τους τραγούδια παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Τους UNKLE τους έμαθα πολύ πρόσφατα πρέπει να ομολογήσω και δεν ξέρω πολλά για την αφεντιά τους. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο ήχος τους πριν φτάσει στην κατάσταση που είναι στο τελευταίο τους album, πέρασε από πολλά και διάφορα στάδια. Άλλωτε με έντονες hip hop επιρροές, άλλωτε με ηλεκτρονικές τάσεις και πάει λέγοντας. Το τελευταίο τους album "War Stories" οφείλω να ομολογήσω ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μου προσέφερε ορισμένα πολύ καλά κομμάτια, όπως τα 2 της λίστας μας.

Ένα περίεργο κόλλημα

Σήμερα δεν ξέρω πως μου ήρθα αλλά είπα να ξεσκονίσω τη δισκογραφία των The Who. Και θυμήθηκα το παλιό και αγαπημένο Who Are You. Από το πρωί λοιπόν δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Γι' αυτό και θα το μοιραστώ μαζί σας.



Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?

I woke up in a Soho doorway
A policeman knew my name
He said "You can go sleep at home tonight
If you can get up and walk away"

I staggered back to the underground
And the breeze blew back my hair
I remember throwin' punches around
And preachin' from my chair

chorus:
Well, who are you? (Who are you? Who, who, who, who?)
I really wanna know (Who are you? Who, who, who, who?)
Tell me, who are you? (Who are you? Who, who, who, who?)
'Cause I really wanna know (Who are you? Who, who, who, who?)

I took the tube back out of town
Back to the Rollin' Pin
I felt a little like a dying clown
With a streak of Rin Tin Tin

I stretched back and I hiccupped
And looked back on my busy day
Eleven hours in the Tin Pan
God, there's got to be another way

Who are you?
Ooh wa ooh wa ooh wa ooh wa ...

Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?
Who are you?
Who, who, who, who?

(chorus)

I know there's a place you walked
Where love falls from the trees
My heart is like a broken cup
I only feel right on my knees

I spit out like a sewer hole
Yet still recieve your kiss
How can I measure up to anyone now
After such a love as this?

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Το Ρετιρέ

Λέμε και ξαναλέμε για τις καλοκαιρινές επαναλήψεις της τηλεόρασης και για το πάντα παρόν Ρετιρέ. Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως τι πραγματικά γνωρίζετε για αυτή τη σειρά. Σας παραπέμπω στο παρακάτω link, προκειμένου να μάθετε 5 πράματα για τη σειρά που όλοι αγαπάμε να μισούμε - ή μισούμε να αγαπάμε, το ίδιο κάνει στην περίπτωση αυτή.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Αϋπνίες

Για κάποιο περίεργο λόγο δε με παίρνει ο ύπνος σήμερα. Ψάχνοντας λοιπόν κάτι δροσερό να ακούσω για να περάσει η ώρα ξέθαψα από τη συλλογή μου κάποια παλιά latin jazz τραγούδια. Με τα πολλά κατέληξα να ακούω Tito Puente.

Ο κυριούλης αυτός είναι ίσως η πιο γνωστή μορφή του είδους. Στο ευρύ κοινό έγινε πολύ γνωστός μέσω των covers του Carlos Santana στο πασίγνωστο πλέον Oye Como Va. Στο ενεργητικό του έχει 100 ηχογραφημένα album, 5 βραβεία Grammy, εμφανίσεις σε 2 ταινίες και συμμετοχές σε πολλέ και διαφορετικά μουσικά σχήματα. Είναι γνωστός ως o "Βασιλιάς του Mambo" ή απλά ως "El Rey" ενώ σήμα κατατεθέν του είναι αυτό το "γούρλωμα" των ματιών του την ώρα που παίζει κάποιο σόλο. Κυρίως παίζει τύμπανα, αλλά μεταξύ άλλων παίζει πιάνο και βιμπράφωνο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μετά θάνατον βραβεύτηκε με το πρώτο Latin Grammy Award για την καλύτερη Traditional Tropical Performance για το κομμάτι Mambo Birdland.



Δεν ξέρω τι άλλο να πω γι'αυτό τον μουσικό, οπότε θα σταματήσω εδώ.

Όπως πλέον έχετε καταλάβει έχω αυτό το πρόβλημα με το να κάνω upload τα κομμάτια που θέλω οπότε απλά θα πω ότι το album που εν καιρώ θα ανεβάσω είναι μια ζωντανή ηχογράφηση από το Jazz Festival του Monterey το 1977.

Hope you like it!!

Υ.Γ.: Τελικά, στις 4 το πρωί η σύνδεση μου είναι πιο σταθερή. Το upload πέτυχε!

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Τυχερός μέσα στην ατυχία μου

Όπως λέει και το τραγούδι των Nickelback "something's gotta go wrong, cause I'm feeling way too damn good". Αυτό ταιριάζει πολύ καλά στη διάθεση μου αυτή τη στιγμή. Πέρασα μία ξεκούραστη μέρα στο σπίτι, ακούγοντας μουσική, κάνοντας πλάνα για τις επικοίμενες διακοπές μου στο Μοναστηράκι της Ναυπάκτου και όλα κυλούσαν πολύ όμορφα (με εξαίρεση την εγκατάληψη του Massa ένα γύρο πριν την καρό σημαία και την σχετικά άσχημη εμφάνιση του Raikonen, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό να μου χαλάσει και τη μέρα). Επίσης η Εθνική εφήβων είναι η περίφανη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ξεκινάω λοιπόν τη βόλτα μου πηγαίνοντας να δω στο cinema Ηλέκτρα, την ταινία Σιωπηλός Μάρτυρας (Rear Window) του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Καταπληκτική ταινία. Όντας πολύ ευδιάθετος επιστρέφω στο αμάξι, όπου με έκπληξη παρατηρώ πως κάποιος καλός άνθρωπος το έχει ανοίξει για να "δανιστεί" το ραδιο/cd μου. Το τυχερό στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν πήρε και το ίδιο το αυτοκίνητο με την ευκαιρία. Αν μη τι άλλο κάτι είναι και αυτό!

Μεταξύ άλλων στενοχωριέμαι και για το cd που είχα μέσα στο cd player. Ήταν μια συλλογή της Blue Note (μια από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές στο χώρο της Jazz) mixαρισμένη από τον Dj Maestro. Μια μικρή γεύση της απώλειας μου μπορείτε να έχετε παρακολουθόντας το παρακάτω video.