Λίγη γκρίνια

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους. Ναι, το καλοκαίρι μας μπήκε και επίσημα πλέον. Και τι καλύτερο για το ξεκίνημα ενός νέου μήνα από λίγη γκρίνια;

Μου τι σπάει πολύ αυτό το κόλλημα που έχουν οι γονείς να κουβαλάνε όλη τη φαμίλια σε "οικεγενειακές" εκδηλώσεις μακρυνών συγγενών που ούτε καν τους ξέρεις. Με τα πολλά σε καταφέρνουν να πας, να δείξεις σε όλους τι φοβερή οικεγένεια έχουν φτιάξει οι δικοί σου. Κάνει λοιπόν, 30+ βαθμούς ζέστη. Τι πιο λογικό λοιπόν από το να ντυθείς καλοκαιρινά. Σκέφτεσαι αφού πάω που πάω, να είμαι άνετα τουλάχιστον. Αλλά ΟΧΙ!! "Δε χρειάζεται να σου υπενθυμίσω ότι η βάφτιση είναι επίσημη εκδήλωση ε;", "Όταν οι άλλοι είναι ντυμένοι με τα 'καλά' τους και εσύ έρχεσαι έτσι (δείχνοντας ευγενικά το ντύσιμο σου), είναι σα να τους σνομπάρεις!". Μήπως, λέω μήπως το γεγονός ότι έρχομαι με το ζόρι ούτως ή άλλως λέει κάτι από μόνο του; Εντάξει, για να είμαι δίκαιος δεν είναι ότι υπάρχει σνομπ διάθεση έναντι των συγγενών απλά μια προτίμηση στο να ακολουθήσω το δικό μου πρόγραμμα και όχι να ξοδέψω ένα Σάββατο απόγευμα γνωρίζοντας συγγενείς ηλικίας 40+, που ενδεχομένως δεν θα ξαναδώ ποτέ. (Ναι, όπως όλοι καταλάβατε πήγα σε μια βάφτιση χθες...)

Με αυτά και μ'εκείνα πας στη βάφτιση, όντας πλέον με το γαμπριάτικο κουστούμι, προκειμένου να μην προσβάλλεις τους συγγενείς και κυρίως τα τύμπανα των αυτιών σου από την ακατάπαυστη γκρίνια! Το είχα σκεφτεί και πιο παλιά αλλά χθές το σιγούρεψα. Το πιο δύσκολο κομμάτι της βάφτισης είναι το ντύσιμο του βαφτισμένου, πλέον, μωρού. Το παιδί όπως είναι λογικό έχει φάει τη φρίκη του με τα φώτα και τα φλάς και όλο τον κόσμο να του λέει "Πού είσαι βρε; Πού είσαι;". Τι θες κυρά μου;!;! Εκεί είναι δεν το βλέπεις;!;!;! Πάνε λοιπόν, μετά από όλο αυτό να του βάλουν τα καλά τα ρούχα τα βαφτιστικά, που κοστίζουν και μια περιουσία αλλά αυτό μάλλον τυχαίο είναι. Όπως είναι λογικό πλέον, το παιδί δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει ήσυχο να το ντύσουν και να το χτενίσουν και να το στολίσουν και να το φωτογρφίσουν και να....
Όπως παρατηρούσα αυτή την τραγελαφική κατάσταση, έπιασα τον εαυτό μου να μετράει τα κομμάτια από τα οποία αποτελούταν η φορεσιά του μικρού Αλέξανδρου (Να μας ζήσει το παιδί!!). Έχουμε και λέμε: 1 φανέλα, 1 βρακάκι (εννοείται πανω από το pamper), 1 πουκάμισο, 1 κάτι σαν βράκα ήταν, θα σας γελάσω και δεν το θέλω (σκέφτηκα από μέσα μου ότι τουλάχιστον του φόρεσαν βερμούδα να μην σκάσει από τη ζέστη), 1 παντελόνι από αυτά με τα τιραντάκια που δένουν ψηλά, 1 σκουφάκι που μοιάζει με κουκούλα της ΚΚΚ (αργότερα με πληροφόρησαν ότι αυτό εξυπηρετεί στο να μην λερώνεται το καπελάκι του μωρού απ΄πο τα λάδια), καλά καταλάβατε 1 καπέλο και τέλος 1 γραβάτα!;! ΓΡΑΒΑΤΑ;!;!;! Εδώ δεν φόραγαν οι μεγάλοι γραβάτα, λόγω ζέστης αν μη τι άλλο, και ήθελαν να φορέσουν στο μωρό;! Σύνολο 8 κομμάτια. Να φορέσω τόσα πολλά ρούχα έχω από τότε που πήγα για σκι στις Ελβετικές Άλπεις και διανευκτέρευσα στο βουνό παρέα με του λύκους. Έλεος!!

Ουφ, αυτά είχα να πω! Τα είπα και ξεθύμανα. Α και για να μην ξεχνιόμαστε σας έχω και ένα τραγουδάκι. Είναι από τους Dusty Rhodes και τιτλοφορείται Dear Honey (http://rapidshare.com/files/119270328/15_-_Dusty_Rhodes_-_Dear_Honey.mp3.html). Το τραγούδι αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε δυο πολύ καλές μου φίλες, ξέρουν αυτές....

Hope you like it!