A random Playlist

Για σήμερα ένα πρόχειρο και μικρό playlist. Είχα μια πολύ ωραία συνομιλία σήμερα το πρωί με τη φίλη μου τη «Νάντια» και τα τραγούδια που άκουγα εκείνη τη στιγμή, μεταξύ συζήτησης και συγγραφής του παραδοτέου για το project στη δουλειά, επέλεξα να τα ανεβάσω καθώς τις τελευταίες μέρες μου αρέσουν πάρα πολύ.

1. The Raconteurs - These Stones Will Shout

2. The Pigeon Detectives - This Is An Emergency

3. The Decemberists – Little Boxes

4. Cloud Cult – Everybody Here Is A Cloud

Αυτή είναι η λίστα μας για σήμερα και μπορείτε να την βρείτε εδώ: http://rapidshare.com/files/118266495/random.rar.html

Για τους Raconteurs δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο να πω. Είναι το πιο γνωστό συγκρότημα από τα παραπάνω. Όπως πιθανόν να ξέρετε είναι ένα sideproject του frontman των White Stripes. Ο ήχος τους πολύ κοντά σε αυτόν των White Stripes μόνο πιο γεμάτος και ορισμένες φορές πιο ώριμος και μελοδικός.

Επόμενο συγκρότημα οι Pigeon Detectives. Ούτε για αυτού θα πω πολλά καθώς σκοπεύω να ασχοληθώ μαζί τους εκτενέστερα στο μέλλον. Πάντως τους ανακάλυψα πολύ πρόσφατα και πρέπει να ομολογήσω ότι ο ήχος τους μου αρέσει πάρα πολύ. Παραθέτω και τους στίχους του τραγουδιού. Να σημειώσω εδώ ότι το τραγούδι αυτό συνόδευε μια συζήτηση για διακοπές, πράγμα που επείγει, οπότε καταλαβαίνετε πως βρήκε το δρόμο του στη σημερινή λίστα. :p

The Pigeon Detectives - This Is An Emergency

Don’t Make Me Go
Don’t Make Me Go

Don’t Make Me Go
Don’t Make Me Go

Cause i’m not here to reflect you
I wish your friends would leave me alone
And i could never connect to
the people i don’t know from back home

This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency

Please don’t do it,
Lets not do this now
Somethings happening,
Can’t we stay somehow?

Cause i’m not here to reflect you
I wish your friends would leave me alone
And i could never connect to
the people i don’t know from back home

This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency

Cause i’m not here to reflect you
I wish your friends would leave me alone
And i could never connect to
the people i don’t know from back home

This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency
This is an emergency

Και τώρα ας πάμε σε μια ακόμα νέα ανακάλυψη. Οι Decemberists. Θα μου πείτε καλοκαιριάτικα τους θυμήθηκες; Κι όμως ο ήχος τους αν και συχνά μελαγχολικός είναι αρκετά ανάλαφρος και ευχάριστος (για μένα τουλάχιστον). Δυο λόγια για το συγκρότημα. Η μπάντα ξεκίνησε από τον τραγουδιστή και στιχουργό Colin Meloy, από το Portland του Oregon. Το πρώτο τους album κυκλοφόρησε το 2001. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το όνομα τους, με εμφανείς Ρωσικές επιρροές (δεν είναι τυχαίο που σε πολλές live εμφανίσεις τους παίζουν τον εθνικό ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης ως εισαγωγή στο show τους). Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ όμως με αυτό το συγκρότημα είναι το τραγουδιστικό τους στυλ, που πιο πολύ μοιάζει σα να διηγούνται κάποια ιστορία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τραγουδιών τους είναι τα “My Mother Was A Chinese Trapeze Artist” και το “The Mariner’s Revenge Song”. Το τραγούδι όμως που διάλεξα να βάλω εδώ είναι το Little Boxes και αυτό γιατί το συνέδεσα με ένα κομμάτι της κουβέντας που αφορούσε το μέλλον και μου φάνηκε κάπως σχετικό. You’ll get the point διαβάζοντας τους στίχους.

The Decemberists – Little Boxes

Little boxes on the hillside,
Little boxes made of ticky-tacky,
Little boxes, little boxes,
Little boxes, all the same.
There's a green one and a pink one
And a blue one and a yellow one
And they're all made out of ticky-tacky
And they all look just the same.

And the people in the houses
All go to the university,
And they all get put in boxes,
Little boxes, all the same.
And there's doctors and there's lawyers
And business executives,
And they're all made out of ticky-tacky
And they all look just the same.

And they all play on the golf-course,
And drink their Martini dry,
And they all have pretty children,
And the children go to school.
And the children go to summer camp
And then to the university,
And they all get put in boxes
And they all come out the same.

And the boys go into business,
And marry, and raise a family,
And they all get put in boxes,

Little boxes, all the same.

There's a green one and a pink one

And a blue one and a yellow one

And they're all made out of ticky-tacky

And they all look just the same.

Για το τέλος έχω τους Cloud Cult. Το συγκεκριμένο τραγούδι μου αρέσει πάρα πολύ κυρίως λόγω των στίχων. Τυχαίνει να εκφράζουν πολύ πετυχημένα ορισμένες σκέψεις που κάνω τον τελευταίο καιρό. Και επειδή έχω την υποψία ότι μάλλον κανείς δεν θέλει να διαβάσει για το συγκρότημα, παραθέτω κατευθείαν τους στίχους του τραγουδιού. :p

And everybody here is cloud
and everybody here will evaporate
cause you came up from the ground
from a million little pieces
have you found where your place is?
have you found where your place is?
have you found where your place is?

you've been spending your time
thinking about why you think so much
if there was ever a time
now would be the time to see
your time here is limited

and everybody here is a crowd
we all walk around with a million faces
somebody turn the lights out
there's so much more to see
in the darkest places
in the darkest places
in the darkest places

and everybody here is cloud
and everybody here will evaporate
cause you came up from the ground
from a million little pieces
have you found where your place is?

everybody here is waiting for the next creation
they say come come come

everybody here is waiting for the next creation
they say come come come

and everybody here is a crowd
we each walk around with a million faces
and you came up from the ground
from a million little pieces
have you found where your place is?
have you found where your place is?
have you found where your place is?

Hope you Like it!