Της Στιγμής

Με αυτά τα posts της στιγμής αρχίζω και επαναλαμβάνομαι φοβάμαι. Να με συμπαθάτε. Είναι άτιμο πράγμα αυτή η "στιγμή" όμως. Ώρες ώρες έχει μια περίεργη μαγεία. Σε ταξιδεύει, σου φτιάχνει τη μέρα (ή τη νύχτα). Μετά από μια μέρα στη θάλασσα λοιπόν, και μια σύντομη βραδυνή έξοδο, γύρισα στο σπίτι όπου και έκατσα να ακούσω λίγη μουσική (οκ, πολλή το παραδέχομαι). Την ακρόαση αυτή τη συνόδευσα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, παρέα με ένα αρρωματικό κερί υπό τη θέα του σχεδόν γεμάτου φεγγαριού. Τίποτα το ιδιαίτερο. Όχι περίεργες και πολύπλοκες σκέψεις. Μόνο η μουσική, το φεγγάρι, το κρασί κι εγώ. Τετραμελής παρεϊτσα, ήσυχα κι ωραία. Ώσπου κάποια στιγμή έπαιξε το παρακάτω: Prince & The Revolution - Purple Rain. Και ξαφνικά η μαγεία μπήκε στην παρέα. Παλιό κι αγαπημένο τραγούδι από τα πιο γνωστά του Prince, μου θύμισε τα σχολικά μου χρόνια. Και ενώ οι σκέψεις μου δεν άλλαξαν. Ο περίγυρος έμεινε ίδιος με το τραγούδι αυτό ξαφνικά έστω και στιγμιαία άλλαξαν όλα στο δωμάτιο μέσα.
Ίσως ακούγονται περίεργα όλα αυτά αλλά κάπως έτσι μου φάνηκε ότι έγινε... Ακούστε το τραγούδι και μπορεί να με κατανοήσετε.

Hope you like it!